Familieknatsch

Geschter bini vermuetlech nid schlöier gsi aus hüt, aber jünger.
Vorgeschter bini richtig schlau gsi, würklech.
Das het sech hüt aus unrichtig usegschtöut. Geschter isch es aber no richtig gsi, ömu füre Momänt.
Ig ha ghandlet, wöu mou öper het müesse handle und usserdäm hanis guet gmeint.
Jetz weis i aber, dass guet gmeint s’Gägetöu vo Guet u dass Schnore villech doch nid s’glyche wie Handle isch.
U vorgeschter isch nume eini uf mi hässig gsi, aber geschter si no es paar meh derzue cho, wo jetz ou uf mi hässig si u was vorgeschter no ganz isch gsi, isch jetz kaputt.
Woby, so dumm schnore cha jetz niemer, das öpis, wo am vorder Tag no heil isch gsi, jetze kaputt isch.Auso isch eigentlech das, wo äbe geschter no ganz isch gsi, vorgeschter scho nüm rund glüffe und ig hanim jetz haut mit mim grosse Muhwärch dr Gnadeschtoss gä.
U so versuechen i mi säuber us däm ganze Schlamassu use z’rede, aber funktioniere tuet ou das nid würklech u jetz müesse mer aui warte bis Gras über die Gschicht gwachse isch, aber Gras wachst so huere langsam. Vorauem im Winter wes chaut isch.

Scho gli isch wider sone blöde Familieschluuch u de muessi dört häre go u mi lo froge, warum jetz äbe die einte nid chöme. Es isch doch Familieträff u de chame doch nid so schtur tue u aui luege mi aa.
I wüssis nid chani denn nid säge, wöu wäg däm verfluechte Buschtelefon ir Verwandtschaft  scho aui vo däm Knatsch wüsse, wo geschter uf mis Handle vo vorgeschter losgange isch u mi hüt morge ou erreicht het.
Auso, de muess i dört häre schto u säge was passiert isch, sone chlyne Seich, wo sech ufpouscht het, wöu i’s äbe guet gmeint ha.
De rege sech nähr aui künschtlech uf, die einte poutere, die söue doch nid so empfintlech tue u die angere belehre mi, dass i doch wüssi wie schnäu die öpis i fautsch Haus überchöme und wien i überhoupt uf die Idee sigi cho, mi dört yzmische. De müessti säge, wüu das mou het müesse gseit sy. Aber das brächti üs o nid wyter, wöu, de gieng das ganze Gschtürm wider vo vore los u mir würdi nüt angers übrig blybe aus uf d’Zunge z’bysse u mer no dümmer vor z’cho u wie mir jetz wüsse, isch uf d’Schnore hocke nid grad mini gröschti Schterchi.

Die Sach mit dr Vernunft isch e zwöischnydigi Aaglägeheit u ligt im Ändeffekt im Oug vor Betrachterin u mängisch cha s’Vernünftige geschter no öpis voukomme angers sy aus hüt.

U i häbe vo jetz a d’Schnore. Würklech.